brak wyksztalconej czaszki u plodu

Witam. Jestem w 18 tyg ciazy to moja druga ciaza pierwsza stracilam w styczniu tego roku a bylam wtedy w 6 tyg rozpaczalam bardzo ale nie poddalismy sie i po pol roku zaczelismy sie znowu starac. Kiedy minal pierwszy trymestr zaczelam sie cieszyc ze juz wszystko jest dobrze az do czasu gdy poszlam na usg w 17 tyg lekarz powiedzial ze jest cos nie tak z dzidziusiem ze glowka mu sie nie rozwija tak jak powinna i ze jest za mala jak na ten tydzien dostalam skierowanie na badania prenatalne i powiedzial mi gin ze tam zadecyduja czy dalej ciagnac ta ciaze czy ja zakonczyc swiat mi sie zawalil plakalam okropnie i maz stwierdzil ze idziemy do innego lekarza bo ten mogl sie pomylic... Na drugi dzien poszlismy do innego a on mi powiedzial ze dziecku nie wyksztalcila sie czaszka i dal mi skierowanie do szpitala na usuniecie ciazy bo powiedzial ze to jest bezsensu ciagnac dalej ta ciaze i zeby jak najszybciej to miec za soba i zaoszczedzic sobie cierpienia... ale ja nie poszlam i na 17 grudnia mam umowiona wizyte u lekarza od badan prenatalnych... Mam ciagle cicha nadzieje ze bedzie wszystko dobrze ze powiedza mi ze dzidzia jest zdrowa i ze tamci sie pomylili...Boje sie tego jestem zalamana...

Kiedyś słyszałam taką historię, zresztą pisałam o tym kiedyś, ale nie wiem gdzie to napiszę jeszcze raz, we Włoszech to było: dwa niezależne USG stwierdziły, że dziecko nie ma żołądka, matka zdecydowała się na przerwanie ciązy, to był szósty miesiąc. Chłopczyk urodził się żywy, ale niestety za mały żeby przeżyć, bo żoładek jak się okazało miał!!!

Pewnie kości czaszki to co innego, może to bardziej widoczne, może mniej, nie wiem, ale po tamtej historii nic na świecie nie zmusiłoby mnie do przerwania ciązy bo coś niby jest nie tak.

Gosiu, trzymam mocno kciuki i pomodlę się za Ciebie, będzie dobrze, musi być

Dziekuje za mile slowa otuchy :* nie wiem co mam juz robic czekam z utesknieniem na tego 17go i mam ciagle nadzieje ze bedzie wszystko dobrze zobaczymy co mi powiedza na tych badaniach tam maja pozadny sprzet i specjalny do takich badan wiec oni raczej sie nie pomyla...

Gosia musisz być dobrej myśli, lekarze nie są nieomylni. Zobaczysz że na strachu się skończy i urodzisz ślicznego bobaska.

Dziekuje i mam nadzieje ze wlasnie na strach sie tylko skonczy... Najbardziej sie boje tego ze bede musiec urodzic to dzieciatko nie wiem jak to przezyje tym bardziej ze wiem ze dzidzia zyje i bede je rodzic zywe czy ktoras tak miala ze rodzila w ok 20 tyg czego mam sie spodziewac?? Ja wole sie przygotowac na takie cos...

Kurcze chyba nie da się przygotować . Najlepiej zapytać lekarza jak to wygląda i czy chciałabyś je widzieć. Ja swojego synka urodziłam przez CC, położna przyniosła mi Małego jak już się wybudziłam z narkozy. Wszystko było na moje życzenie. Jak komuś mówię że widziałam dziecko to robi wielkie oczy że chciałam. Powiem Ci że ja wolałam żałować że zobaczyłam Marcela niż żałować że Go nie widziała. U mnie był to 23-24 tc i Mały był już spory więc nic szokującego nie widziała i ciesze się że podjęłam taką decyzję. Życzę Ci żeby wszystko się szybko wyjaśniło i żebyś mogła dalej cieszyć się ciążą. Daj znać jak wszystko się wyjaśni. Buziaki . Trzymaj się.

Wspolczuje Ci straty dziecka:* powoli zaczynam rozumiec Twoj bol... Mimo ze jeszcze nic nie wiem dokladnie ale ta niewiedza jeszcze bardziej doluje... A jesli mozna wiedziec to dlaczego malenstwo stracilas??

Od 8 tc miałam kwiaka który się wchłonął ok 18 tyg i miło już być wszystko dobrze do dnia kiedy odkleiło się łożysko. Najgorszy dzień w moim życiu. Cieszyliśmy się z mężem ogromnie i już nie mogliśmy się doczekać kiedy Mały będzie z nami w domu ale życie ułożyło się inaczej. Najgorsze jest to że miałam CC i muszę czekać ze staraniami. Boje się też że blizna może mi się rozejść i znowu stracę dziecko. Wiele obaw mam ale pragnienie posiadania takiego szczęście jest silniejsze, życie bym oddała żeby cofnąć czas i żeby Marcel żył.

Trzymam kciuki za wyniki, bądź dobrej myśli.

Gosia w pierwszej ciąży, dokładnie w 16 tc dowiedziałam się, że moja córka ma za małą głowę. Lekarz robiący usg stwierdził, że nie jest pewien, bo słaby sprzęt itd, ale jego zdaniem mamy do czynienia z małogłowiem, bezmózgowiem. Na moje pytanie i co teraz odpowiedział ''najlepiej zakończyć to już teraz''. Byłam w tak wielkim szoku, nawet nie pamiętam jak dojechałam do domu.
Następnego dnia podarłam skierowanie do szpitala i zapisałam się do innego lekarza na wizytę. Nic nie mówiłam że jest coś nie tak. Pojechałam i fakt, były nieprawidłowości. Ale nie było to żadne małogłowie czy bezmózgowie a wodogłowie. Dodatkowo doszła nam przepuklina oponowo rdzeniowa i stad to współistniejące wodogłowie. Głowa nie była ani za mała ani za wielka. Po prostu komory mózgowe były za szerokie. Wtedy usłyszałam że głowa ma kształt cytryny, banana a nawet gruszki! Dostałam skierowanie na kordocentezę by upewnić się czy nie ma innych wad genetycznych. Nie było na szczęście. Więc lekarze decyzję czy chcę Oliwie czy nie pozostawili Nam. Długo myślałam co zrobić, czy mam prawo skazywać człowieka na ból cierpienie etc.? Ale to wszystko było silniejsze ode mnie. Kochałam mój ''płód'' tak bardzo ze nie było innej opcji jak tylko kontrolowanie ciąży i urodzenie dziecka.
W 30 tc wodogłowie zaczęło narastać. Głowa się znaczne powiększyła i zapadła decyzja o cc. Będąc już na stole lekarz kazał mi się przygotować bo jak to stwierdził ''widok będzie okropny''. Ryczałam jak głupia. Wyjęli mi Oli i szok. Ona była normalna. Głowa była mała, tylko na plecach była jakaś gula. Zabrali mi dziecko i wywieźli do Centrum Zdrowia Dziecka. Tam w pierwszej dobie zoperowali jej plecki i w siódmej wstawili zastawkę do głowy. Wodogłowie nie było ''ogromne'' jak to określił gin. Było takie ze potrzebna była ingerencja neurochirurgiczna. Nikt nie mówił mi jak Oliwia bedzie się rozwijać. Miała być roślinką. Niewidoma (retinopatia) głucha i bez jakiejkolwiek szansy na ruszenie choćby ręką. Nie mówili o nogach bo było ''oczywiste'' że nie bedzie chodzić.
Dziś Oliwia ma 4 lata. Widzi, słyszy, gada, chodzi! W głowie ma zastawkę która odprowadza płyn mózgowo-rdzeniowy do otrzewnej. Oprócz tego nic innego nie ma. Żyje normalnie.

Napisałam Ci to wszystko żebyś wiedziała ze lekarze nie są nieomylni. Oni zawsze przedstawiają najgorszy scenariusz. Myslę ze badania genetyczne to dobry pomysł. Będziesz wiedziała co i jak. Nie zamartwiaj sie na zapas. Będzie dobrze. Trzymam bardzo mocno kciuki za Ciebie i za Twoją kruszynkę.
Skąd jesteś jeśli mogę wiedzieć?

Jak się takie posty pisze to trzeba ostrzegać! Teraz siedzę i ryczę jak durna a dziecko patrzy i nie wie o co chodzi Paula, niesamowite jest to co piszesz, po prostu niesamowite i tyle, słów mi zabrakło. Idź na staraczki to Ci powiedzą jak rzadko się to zdarza. Siedzę i ryczę i tyle.

Mirella przepraszam. Następnym razem dam ostrzeżenie.

Anoda89 wspolczuje Ci i to bardzo ale dobrze ze nie poddajesz sie i zobaczysz ze bedzie wszystko dobrze:) a ile musicie czekac teraz na starania??

Paulaaa Tobie rowniez bardzo wspolczuje bo napewno duzo przeszlas w tym czasie...Dobrze ze wszystko sie dobrze skonczylo:) ja tez ciagle mam nadzieje ze bedzie wszystko ok z moim dzidziusiem ... Ja jestem z okolic Czestochowy. Mi moj lekarz prowadzacy nie powiedzial ze trzeba to usunac tylko dal to skierowanie i powiedzial ze oni tam w Katowicach zadecyduja co robic dalej a ten drugi to wypisal mi od razu skierowanie... ale oczywiscie nie poszlam bo czekam na wizyte w Katowicach...

17.12 już blisko. Trzymam mocno za Was kciuki.

gosia trzymam mocno za was kciuki zeby było wszystko ok

Dziekuje Wam mam nadzieje ze bedzie wszystko dobrze:(