Moje zwierzaczki a dzidzi ;)

Witam Panie Ja zdecydowałam się napisać ten wątek w sumie jako pytanie ale i jako odpowiedz. Ponieważ mam w domu cudownego dwu letniego shih tzu Mikiego i pół roczną łysolkę szczurka Mysię chcę się poradzić a zarazem pochwalić. Więc zacznę może od mysiaka ponieważ mniej tu do pisania
Mysia (bo tak się nazywa) jest jak wyżej pisałam domową szczurzycą odmiany łysej. Jest z Nami pół roku już. Zawsze była w domu w klatce ale także poza ponieważ jest regularnie wypuszczana na spacerki. Nigdy do nikogo się nie rzucała a wręcz przeciwnie kocha się przytulać i brać na ręce.Nawet jak czymś ręka pachnie nie ugryzie jeżeli czuje człowieka. Jedyne co to psa łapie za nos przez kratki za włosy także. ALe pomimo kochanego usposobienia i wierności zapytam Panie co myślą o dzieciaczku,ciąży a mojej małej mysi?

A teraz kilka słów o piesku. Miki (bo tak się zwie) jest ze mną i mężem od 3 miesiąca życia a ma już 2 lata i 3 miesiące. Zawsze był najważniejszy traktowany przeze mnie jak dziecko które kiedyś straciłam. Mąż momentami myśli że kocham bardziej psa niż jego (zazdrośnik taki ) Piesek jest kochany,sympatyczny i w ogóle wszystko OK. Ma tam swoje za uszami jak każdy piesek ponieważ jest uparty,nie słucha momentami i ... No właśnie tutaj się pojawia małe ALE. Już wyjaśniam dlaczego. Nigdy nie ugryzł nikogo,obcych się boi i ucieka, Do rodziny i znajomych gdyby mógł zaliżał by. Ale jest strasznie zazdrosny o zwierzęta tzn. jak wezmę Mysię na ręce albo sobie pbiega trzeba pilnować bo pilnuje i chce złapać. Momentami jest to na tle zazdrości niekiedy tylko zaciekawienia. Opiekuję się też dorywczo zwierzakami u siebie w domu i zauważyłam jakiś czas temu że Miki potrafi się rzucić i ugryść większego od siebie psa. Nie do krwi ale ostrzegawczo żeby nie za bardzo się do mnie spoufalał. I tu zaznaczam agresywny nie jest zachowania są korygowane i są podjęte próby socjalizacji. W tym momencie pytam czy miały Panie może podobny problem? I czy wiecie może jak to rozwiązać? Ponieważ Miki przebywał z roczną siostrą męża w tym roku 3 miesiące i normalnie się bawił z nią i krzywdy nie robił(nawet jak ja byłam czy mąż) nie wiem czy się obawiać o dzieciaczka czy nie? Oczywiście dodam że NIGDY NIE ZOSTAWIŁABYM PSA SAMEGO Z DZIECKIEM. Proszę o porady Na pewno się przydadzą.
(proszę tylko nie pisać treści typu: uśpić go czy oddać do schroniska ponieważ to nie wchodzi w grę oddawanie gdziekolwiek czy zabójstwo)

Sama piszesz, że piesek lubi rodzinę więc myślę, że narazie nie masz się co obawiać. Pies wyczuwa, że dziecko jest cześcią rodziny. Chyba, że MIki nie pozwala się nawet mężowi przytulić do Ciebie to wtedy ja bym się zastanowiła nad jakimiś zajęciami z behawiorystą czy jak to tam się zwie. Przygotuj psiaka na przyjście malucha niech zna zapach ciuszków zanim dzidzia się urodzi. Zanim maluszek pojawi się w domu to niech mąż przywiezie coś do domu co będzie pachnieć noworodkiem. Później pozwól się przywitać zwierzakowi i poznać dzieciątko. Ja myślę, że nie powinno być problemu, żeby polubił nowego członka "stada". Co do szczurka to też nie widzę przeciwskazań Na pewno nie będą się bawić ze sobą od razu
Uważam, że dziecko musi mieć kontakt ze zwierzakami (jakikolwiek), żeby lepiej się rozwijać

No jest jeden wyjątek, kiedy będziesz musiała pomyśleć nad oddaniem zwierzaka... Gdyby maluch miał uczulenie na sierść psiaka. Wtedy od tego nie da się uciec... ALe odpukać w niemalowane, żeby takiej sytuacji nie było.

No akurat męża słucha i ma respekt. Poza tym śpi z Nami w łóz=żku więc problemu nie mam z ich kontaktami. A co do alergii ... Akurat dziwnym zbiegiem okoliczności moje nabyte zwierzaki są anty alergiczne z czego się cieszę (sprawdziłam na mojej siostrze astmatyczcce która nie może się kontaktować ze zwierzakami) Dziękuję za odpowiedz Właśnie o takie opinie indywidualne mi chodziło