Nie daję rady

Też mi się wydaje ,że raczej starta ciązy by mi przysparzała łez,a nie kiepskie zaręczyny,a u Ciebie jest na odwrót
Ja byłam narzeczoną przez 2 lata i szczerze mówiąc jakbym miała zrezygnować z narzeczeństwa dla ślubu to robie to bez zastanowienia bo kim w dzisiejszych czasach jest narzeczona? dziewczyną z pierścionkiem łał...

Renfre, piszesz, ze nie mozesz sobie juz wmawiac, ze zareczyny nie sa dla ciebie takie wazne. i dobrze. powiedz sobie i uwierz w to, ze sa SUPER-NIEWAZNE. rozumiem, ze postrzegasz cala te sytuacje przez pryzmat straty dziecka, a twoja zlosc niestety skupia sie na osobie, ktora powinna byc ci najblizsza. pewnie teraz wydaje ci sie to abstrakcja, ale uwierz, ze MUSISZ zlapac do tego dystans (z pomoca specjalisty albo bez niej). pewnie nie bedzie latwo, ale tylko wtedy uda ci sie uspokoic mysli i zrozumiec to, co napisaly dziewczyny: obrzadki i pierscionki, inni ludzie, ich zdanie i filmowa sceneria sa tylko dodatkiem (zwykle obciachowym ) do milosci. mozna sie bez nich obejsc, ale bez milosci ani rusz. powodzenia!

Emma, jesteś genialna!!!

Byłaś z nim 10 lat to sobie chłopina myślał, ze wszystko jest dobrze, a jak jest dobrze to po co coś zmieniać? Jak chcesz żeby do faceta coś dotarło to musisz o tym przez pół roku gadać, jest szansa że zakoduje. A teraz naprawdę idź do psychologa, płakanie całe życie że narzeczeństwo trwało krótko jest szczerze mówiąc idiotyczne. Emma słusznie napisała, to wszytko to tylko dodatki do miłości, a to miłość jest najważniejsza.

Jak piszą dziewczyny kawa na ławę IDZIESZ DO MĘŻA I MÓWISZ ZE JESTEŚ NIE SZCZĘŚLIWA ZE CHCESZ ŻEBY TO NAPRAWIŁ... tylko mów co Cię boli , a nie co on źle robi bo może on to zupełnie inaczej widzieć. A jak jest taka możliwość i by Ci to pomogło to popros męża by zorganizował zaręczyny jeszcze raz tak dla Ciebie byś miała bo wspominać... Bo już nie wiem co radzić

kurcze przyznam szczerze że trudny przypadek.
Kochana sprawiasz wrażenie że nie chcesz by było lepiej za to chcesz całkowicie zatracić się w tym ogromnym żalu.
Napisałaś że otrząsnęłaś się po stracie dziecka i traktujecie to jako drugą szansę by wykorzystać jeszcze czas na festiwale, no to dziewczyno otrząśnij się też z tych nie udanych zaręczyn i może mężowi także daj tą drugą szansę.
Ale jeśli faktycznie masz depresję to my w żaden sposób nie wpłyniemy na Twój stan ani samopoczucie, zrobi to tylko lekarz a wybrać się do takowego to żaden wstyd. Wierz mi, wiem coś o tym.

może dobrze by było żebyś to wszystko gdzieś napisała, a maż niby przypadkiem to przeczytał i dowiedział się o twoim stanie wewnętrznym, bo on inaczej się nigdy nie dowie co jest źle...

dobra wiemy już że mąż zawiódł Twoje oczekiwania na całej linii, rozczarował Cię.
Ale w takim razie co Ty uważasz że On mógłby teraz zrobić żeby się zrehabilitować. Co byś chciała żeby w tej sytuacji zrobił,a co by sprawiło że zapomnisz i będziesz zadowolona?

A tego typu oświadczyny jak w linku nie robią na mnie żadnego wrażenia

Mirella, też cię uwielbiam!

Renfre, hormony na pewno szaleją i skoro to sama widzisz, to do lekarza marsz! I to prędko!
I jeszcze ważna rzecz: przestań skupiać się na tym, czego nie masz, bo to dziecinne, tylko doceń tu, ci masz: męża, rodzinę, marzenia, ręce i nogi do ich realizacji, serce do kochania! Bo każdy czegoś nie ma (ja nie mam domu z basenem, a jestem daleka od depresji ).
A te zaręczyny w demotywatorze to szczyt obciachu, no ale ci kto lubi .

Pozdrowienia!

to ja to rozumiem tak, że między Wami nie ma żadnej miłości.
Nie wiem tylko po co traciliście ze sobą czas przez te nie bagatela 10 lat?

A inna kwestia, pisałaś że na co dzień jest w porządku, że dba o Ciebie i w ogóle stara się. No a co gdyby zrobił najpiękniejsze na świecie oświadczyny Twoich marzeń, a lał by Cię i upokarzał? Miałoby to dla Ciebie znaczenia czy też patrzyłabyś na niego tylko przez pryzmat tym razem baaaardzo udanych zaręczyn?