depresja w ciazy

Donika czesc Na początku chce Ci napisac, że przezylas traume, strate dziecka. To normalna co teraz czujesz, strach,lęk, niepewność. Niemniej powinnas isc do psychologa, miec kogos do kogo sie wygadasz, moze przyjaciolka? Natomiast do psychologa tez mozesz isc na NFZ, normalnie idziesz do poradni i sie zapisujesz. Trzeba tez sobie samemu przetlumaczyc, ze rozne rzeczy, sytuacje sie w zyciu zdarzaja i jednak teraz jak piszesz trzeba sie skupic na dziecku, o tamtym nigdy nie zapomnisz, ale na pewno jest w niebie i sciska za Was kciuki Z mezem sie nie kloc, facet tez przezywa, tylko inaczej. Sciskam Cię buziaczek.

Dziękuję Dzwoniłam dziś do najbliższej poradni zdrowia psychicznego, terminy maja na kwiecień-maj no i muszę sobie załatwić skierowanie. Niestety do mojej Pani Ginekolog jestem umówiona na 1 kwietnia i nie ma szans spotkać się z nią wcześniej. Nie wiem czy powinnam iść w takim razie do lekarza pierwszego kontaktu poprosić o to skierowanie? Martwię się,że te stany depresyjne teraz mogą przełożyć się potem na depresję poporodową...

Donika mogą ale nie muszą. Najwazniejsze to I trymestr aby sie jak najmniej denerwowac. Po ciazy mozesz ewentualnie brac leki antydepresyjne, a karmic z butelki. Niemniej trzeba isc po skierowanie, mozesz i do internisty. Grunt to sprobowac patrzec poztywnie, ja wiem ze to niby latwo mowic, ale to sie zmus doslownie, pozniej zobaczysz ze z czasem bedzie troszke lepiej

Najważniejsze jest jak młoda mama zdaję sobie sprawę z tego, że coś jest 'na rzeczy'. I zdecydowanie trzeba iść z takimi problemami do lekarza a nie bagatelizować tego.

Witam,
mam 20 lat i jestem pierwszy raz w ciąży. Jest to już 16 tydzień a ja od momentu gdy się dowiedziałam tj. 5 tydzień, nie mogę się z tym pogodzić. Na początku był to dla mnie duży szok, świadomość że jestem w ciąży, w ogóle to do mnie nie docierało. Nie chciałam być matką. Po kilku dniach powiedziałam sobie, że później będzie lepiej, że to tylko chwilowe ale nadal jest to samo a nawet gorzej. Mimo wsparcia partnera, jego miłości i troskliwości o mnie, nie potrafię się z faktu macierzyństwa cieszyć. Na początku był to tylko brak humoru z czasem zdałam sobie sprawę, że to coś więcej. Nic mnie nie cieszy a jak już to tylko chwilowo, boję się zostawać sama w mieszkaniu, nie śpię w nocy i cały czas tylko bym płakała ale nie chce sprawiać tym bólu mojemu partnerowi. Już i tak ma do siebie pretensje, że to przez niego to wszystko do tego dochodzi brak apetytu, są dni, że nic nie jem czasami nawet po dwa trzy dni z rzędu, po prostu mam ochotę schować się przed światem i wyjść jak już będzie po wszystkim.
Boli mnie to, że nie potrafię patrzeć na swój brzuszek z czułością i myśleć, że tam rośnie nasz skarb . Jak mój partner rozmawia do brzuszka i głaszcze go to czuje się jak najgorsza osoba na świecie ale nie potrafię zmienić swojego podejścia. Nieraz przyłapywałam się na uczuciu nienawiści do tego maleństwa, za to że jest, że zmieniło moje życie, kilka razy zastanawiałam się też nad tym jak można poronić.
Nie wiem co mam zrobić, jak sobie z tym poradzić boje się o tym rozmawiać z moim partnerem bo już raz to zrobiłam i strasznie go to podłamało, na moją matkę nie mam co liczyć bo z nią nigdy nie miałam dobrych relacji a jeśli chodzi o znajomych, rodzinę to po prostu można by powiedzieć zamknęłam się na innych. Dołowało mnie jak wszyscy mi mówili, że powinnam być szczęśliwa a udawać się nie da:(. Czytałam dużo o depresji ciążowej ale nie wiem czy to może być to. Chyba tak na prawdę dalej sobie wmawiam, że to normalne przy ciąży i że to minie.

Mam nadzieje, że nie zostanę tutaj obrzucona "kamieniami" za swoje słowa, po prostu musiałam w końcu powiedzieć co mi leży na sercu a dużo łatwiej jest mi to zrobić kiedy ktoś mnie nie zna.

Trzymam kciuki żeby wszystko sie dobrze ułożylo

W depresji bardzo ważne jest wsparcie w chorobie przez bliskich. Jest wiele rzeczy, których nie należy mówić i robić by kogoś nie skrzywdzić. Tutaj artvocado.pl/czego-nie-mowic-osobom-w-depresji/ możesz przeczytać artykuł na temat podejścia do osób pogrążonych w smutku. Pięknie by było gdyby rodziny cierpiących kierowały się takimi zasadami.

Oj z depresja to nie ma żartów. Ja też chodziłam do wspaniałej psychoterapeutki z Warszawy , na szczęscie mi udało się szybko zmierzyć z problemem. Tak czasem jest że niektóre kobiety popadają w depresję w trakcie ciązy, inne po, a inne czują się ciagle wspaniale.

Po porodzie takie "przypadłości' lubią często się pojawiać.

Moja znajoma miała problemy z samopoczuciem i skorzystała z oferty: http://www.dfmedica.eu/
Badania genodiet są naprawde przydatne i warto w nie zainwestować

Depresja to niestety dość poważna przypadłośc, dlatego też najlepiej jest zgłosić się po pomoc.

masz rację quake trzeba się zgłosić po pomoc, ale najwazniejsze jest żeby w ogóle przyznać sie do tego że ma się problem bo na siłę nikogo nie podda sie leczeniu.

Może warto przyjrzeć się lekom na uspokojenie bez recepty , bo stres w ciąży to normalna sprawa, ważne jednak, by umieć zrzucać napięcie i chronić system nerwowy. Łagodne tabletki na poprawę jakości snu nie powinny zaszkodzić. Warto tez popijać herbatki ziołowe ( melisa, dziurawiec).

stres w ciąży i depresja tuż po jest już całkowicie normalną rzeczą niestety... trzeba być silną kobietą i jeżeli można to brać jakieś suplementy, bo samemu ciężko jest sobie z tym poradzić

Ja radze zapisać się do jakiegoś specjalisty czy to od depresji czy to od ogólnie problemów z psychiką. Szkoda by było nie wykorzystać tego co oni nam oferują. Niestety ale czasem bywa tak, że nie da rady sobie poradzić samemu w niektórych stanach. Specjaliści to zawsze dobry wybór.